Kapag ayaw mong umuwi: 7 dahilan at 7 solusyon mula sa mga bihasang psychologist

Tapos na ang araw ng trabaho. O nakarating na tayo sa pagtatapos ng isang panayam sa unibersidad. Ang ilang mga tao ay agad na nagmamadaling umuwi, habang ang iba ay malungkot na gumagalaw, halos hindi gumagalaw ang kanilang mga paa, at pinipili ang pinakamahabang kalsada. Mukhang ito ay walang kapararakan, dahil saan ito mas mahusay kaysa sa loob ng iyong sariling mga pader? Ngunit hindi, maraming dahilan na nagpapakilabot sa atin na hintayin ang sandali na kailangan nating tumawid sa threshold ng ating tahanan.

Mga salungatan sa pamilya

Ito ang pinakakaraniwang dahilan. Ayaw umuwi ng isang tao dahil alam niyang hindi siya tatanggapin doon. Sa sandaling tumawid siya sa threshold, magsisimula ang moralizing, panlilibak, at marahil maging ang pisikal na pang-aabuso.

Ang desisyon sa kasong ito ay nakasalalay sa maraming mga kadahilanan. Halimbawa, kung ang isang babae ay nasaktan ng kanyang malupit na asawa, hindi magiging madali para sa kanya na iwanan siya na may mga anak at walang kahanga-hangang "pinansyal na unan." Gayunpaman, hindi ka dapat maging matiyaga - maaari kang humingi ng tulong sa mga ahensya at organisasyong nagpapatupad ng batas para sa proteksyon ng mga babaeng biktima ng karahasan sa tahanan.

Kung ang mga salungatan ay limitado sa mga pandiwang labanan, kailangan mong matutunan na huwag pansinin ang nagkasala. Kung tutuusin, ang layunin ng buhay ng gayong tao ay ang hiyain ang iba. Kapag nakikita niyang nagagawa niyang mang-asar sa isang tao, nagbibigay lamang ito sa kanya ng kumpiyansa at sigasig. Well, ang kumpletong "pagbabalewala" ay pipilitin siyang lumipat sa isa pang "biktima".

Overpopulation

Nangyayari na maraming henerasyon ang napipilitang magsiksikan sa 40–50 metro kuwadrado.Siyempre, hindi ito walang hindi pagkakaunawaan: sinusubukan ng lahat na ipakilala ang kanilang sariling mga patakaran, ang iba ay lumalaban dito, at ang kapaligiran ay umiinit hanggang sa limitasyon. Ang lahat ay pinalala ng katotohanan na sa gayong apartment ay walang lugar na mag-isa, ngunit ang bawat tao ay nangangailangan ng personal na espasyo.

Mayroon lamang isang paraan sa labas ng sitwasyong ito - upang lumipat. Kung wala kang pera para sa upa, maaari kang maghanap ng trabaho kung saan ang employer ay nagbabayad para sa pag-upa ng isang apartment o nagbibigay ng isang silid sa isang dorm. Dapat subukan ng mga solong tao ang mga nakabahaging rental - ang pamumuhay kasama ang isang kasintahan o kasintahan ay mas kaaya-aya pa rin kaysa sa pamumuhay kasama ang mga magkasalungat na kamag-anak.

Kalungkutan

Ang mga napipilitang bumalik sa isang walang laman, madilim at malamig na apartment ay ayaw ding umuwi. Sa kabila ng katotohanan na sa pagdating ng mga social network at malawakang pagkalat ng Internet, ang problema ng kalungkutan ay tumigil na maging talamak, ang ilang mga tao ay nagdurusa pa rin sa kawalan ng iba na katulad nila. Ang maipapayo lang sa kanila ay subukang mahanap ang kanilang soulmate sa lalong madaling panahon.

Samantala, habang naghahanap ka ng mahal sa buhay, sulit na makakuha ng alagang hayop. Ang isang pusa o aso ay palaging maghihintay sa may-ari nito at magagalak sa kanyang pagbabalik.

Mga karaniwang gawain sa bahay

Minsan ang tahanan ay nauugnay sa hindi kasiya-siya, nakakainip at nakakainip na mga responsibilidad. Alam na pagkatapos bumalik ay kailangan niyang sundin ang karaniwang algorithm - maghugas ng pinggan, magluto ng hapunan, mag-impake ng mga damit para sa paglalaba at magplantsa ng malinis na paglalaba, suriin kung paano nakumpleto ng mga bata ang kanilang araling-bahay - sinusubukan ng tao na ipagpaliban ang sandaling ito hangga't maaari.

Upang maiwasan ang tuksong manatili nang mas matagal sa trabaho o mamili hanggang gabi, dapat mong subukang baguhin ang sitwasyon:

• Ipamahagi ang mga responsibilidad sa gawaing bahay nang pantay-pantay sa lahat ng miyembro ng pamilya.
• Mag-hire ng isang kasambahay na darating 1-2 beses sa isang linggo, linisin ang kalat at maghanda ng pagkain na nakalaan - pagkatapos ay maaari mo itong ilabas sa freezer o refrigerator at painitin ito sa loob ng ilang minuto.

Kawalan ng organisadong buhay

Walang natutuwa sa matagal na pagsasaayos, kapag kailangan mong tumalon sa mga bag ng semento at mga kahon ng tile, magtiis ng gulo sa bahay, magtiis sa panaka-nakang kawalan ng tubig sa gripo o kawalan ng kakayahang maligo.

Mas masahol pa kung ang isang tao ay kailangang tumira sa isang bahay na walang sentralisadong suplay ng tubig, gas pipeline o sistema ng alkantarilya. Agad na tumataas ang trabaho: upang manatiling mainit sa taglamig, kailangan mong tumaga ng kahoy, at upang magluto ng pagkain o maghugas, kailangan mo munang magdala ng ilang balde ng tubig. Ang pagpapabuti ng mga kondisyon ng pamumuhay ay karaniwang nangangailangan ng malaking pamumuhunan, kaya hindi lahat ay kayang bayaran ang gayong luho.

At kung sa unang kaso kailangan mo lamang na maging mapagpasensya - sa loob ng ilang buwan ang pag-aayos ay makumpleto, at ang pag-uwi sa bahay ay magiging isang kagalakan - pagkatapos ay sa pangalawa ay hindi mo magagawa nang walang matinding pagbabago. Ang paglipat sa ibang lungsod, naghahanap ng trabaho na may mataas na suweldo na magbibigay-daan sa iyo upang magrenta o bumili ng magandang pabahay - ito ay aabutin ng maraming oras.

Mga negatibong emosyon

Hindi lahat ng bahay at apartment ay matatagpuan sa maganda at maunlad na lugar. Maraming tao ang kailangang tumira sa mga kulay abong gusali na mas mukhang konkretong mga kahon. Ang larawan sa labas ng bintana ay hindi rin nagbibigay inspirasyon sa optimismo - mga chimney ng pabrika, walang mukha na mga patyo, mga baluktot na puno, tulad ng mga nabunot na puno, mga bakod na rickety o nakasulat sa mga sumpa.

Ito ay malamang na hindi posible na baguhin ang nakapaligid na katotohanan. Ang paglipat ay ang tanging paraan upang maalis ang mga post-apocalyptic na landscape.Ang pagbebenta o pagpapalit ng pabahay ay nangangailangan ng malaking gastos, parehong materyal at moral, ngunit sulit ang resulta.

Mga bagong impression

Kadalasan ay ayaw mong umuwi pagkatapos ng bakasyon sa ibang lungsod o bansa. Kapag ang lahat sa paligid mo ay bago, kapag hindi na kailangang gumawa ng nakakainip na gawaing bahay at lutasin ang mga isyu sa trabaho, kapag mayroon kang pagkakataong lumangoy sa dagat araw-araw o maglakad sa mga magagandang bundok na wala sa ordinaryong buhay, lahat ng kalikasan ng tao lumalaban sa pagbabalik sa iyong sariling lupain. Ang mga bagong impression ay napakalaki, at tila ito ay palaging magiging maganda dito, ngunit ito ay walang iba kundi panlilinlang sa sarili. Kapag nakauwi ka na at ipagpatuloy ang iyong normal na iskedyul, babalik sa normal ang lahat.

Ang pangunahing bagay ay tandaan na ang anumang problema ay maaaring malutas kung magsisikap ka dito. Hindi malamang na mababago mo ang iyong buhay para sa mas mahusay sa pamamagitan ng simpleng pag-upo sa opisina at pagrereklamo na ayaw mong umuwi. Ang isang hindi maayos na buhay at kakulangan ng normal na mga kondisyon ng pamumuhay ay hindi mawawala sa kanilang sarili, at ang mga iskandalo na kamag-anak ay hindi biglang magiging mabait at magalang na mga tao. Tanging ang ating mga hangarin at pagsisikap ang nagbibigay ng resulta na ating pinagsisikapan.