Ano ang pagkakaiba sa pagitan ng sea salt at table salt: kung paano makilala ang isa sa isa at kung alin ang mas malusog

Ngayon ay walang naninirahan sa planeta na hindi pamilyar sa asin. Sa pangkalahatan, alam ng lahat ang pagkakaiba sa pagitan ng asin sa dagat at asin sa mesa. Ang una ay minahan sa dagat, ang pangalawa sa minahan. Madalas silang naliligo gamit ang sea salt, at ang table salt ay ginagamit sa asin na pagkain. Totoo ang lahat, ngunit hindi ganoon kadali. Mayroong maraming mga subtleties na tumutukoy sa mga katangian at pagkakaiba ng mga produkto.

Paano makilala ang sea salt mula sa table salt?

Maaaring mahirap makilala ang isang produkto ng seafood mula sa isang produkto ng mesa. Hindi lahat ng tao ay nakakaramdam ng "lasa ng dagat" sa panahon ng pagtikim. Sa panlabas, ang mga produkto ay maaaring magkapareho o ibang-iba, depende sa paraan ng pagproseso, laki ng giling, mga additives, atbp.

Ang pagkakaiba sa pagitan ng sea bath salt at "Extra" table salt ay kapansin-pansin sa mata.

Larawan:

Ang una ay madalas na naglalaman ng mabangong mga extract ng halaman at maaaring maraming kulay. Ito ay kadalasang mas malaki at nag-iiwan ng maliit na nalalabi kapag natunaw sa tubig.

Sa mga uri ng talahanayan ng parehong giling, ang lahat ay mas kumplikado:

Upang maunawaan ang pagkakaiba sa pagitan ng mga produkto, i-highlight natin ang mga pangunahing pagkakaiba:

1. Ang asin sa dagat ay may "mas malambot" na lasa. Kung ilalagay mo ang kristal sa iyong dila, mararamdaman mo ang "lasa ng dagat" dahil sa nilalaman ng mga mineral sa dagat (mga 2-3%).
2. Ang mataas na kalidad na marine species ay halos hindi naproseso, na nagiging sanhi ng mga kristal na magkaroon ng kulay abo o iba pang kulay na cast.
3. Ang regular na table rock salt ay chemically clarified sa mataas na temperatura.Halos lagi siyang maputi.
4. Sa isang karaniwang produkto sa pagluluto, ang mga impurities ay inalis, at samakatuwid ay inalis ang mga kapaki-pakinabang na sangkap. Ang marine analogue, depende sa uri, ay maaaring maglaman ng yodo, magnesium, calcium, manganese, selenium, tanso, at iba pang micro- at macroelements.
5. Ang pagkakaiba ay ginagamit: ang magaspang na table salt ay ginagamit sa panahon ng pagluluto at para sa pag-aasin, ang pinong asin ay ginagamit para sa mga yari na pagkain. Ang mga species ng dagat ay napaka-magkakaibang: ginagamit ang mga ito para sa mga paliguan, para sa paggamot, para sa pagkain, kabilang ang mga piling tao, na ginagamit sa haute cuisine (karaniwang idinagdag sa mga salad o inihahain nang hiwalay sa isang salt shaker).

Sea salt - ano ito at ano ito?

Ang dagat ay naglalaman ng average na 35 g ng asin sa bawat litro ng tubig. Natuto silang kumuha ng asin mula sa tubig dagat sa pamamagitan ng evaporation. Sa hindi nilinis nitong anyo, ito ay kulay abo at may kaaya-ayang lasa. Maging sa sinaunang Ehipto, ang tubig sa dagat ay iniingatan sa ilalim ng nakakapasong araw upang makakuha ng mahalagang pampalasa para sa mga pinggan.

Ngayon, ang teknolohiya ay ginagamit para dito, ngunit hindi sa lahat ng dako. Kaya, sa Hawaii, ang produkto ay kinokolekta sa pamamagitan ng kamay mula sa mga espesyal na lagoon ng asin.

Ang Hawaiian sea salt ay itinuturing na isa sa mga pinakamahusay. Ang dalawa sa mga uri nito ay partikular na kapansin-pansin - Hawaiian Red Sea Salt (pula, na may mga particle ng pulang luad) at Hawaiian Black Sea Salt (itim, na may volcanic ash).

Mayaman sila sa micro- at macroelements at mukhang kakaiba. Ang asin sa dagat ay mayroon ding dietary form, na may pinababang sodium content (22 g bawat 100 g ng produkto kumpara sa 39 g sa regular na table salt). Ang iba't ibang ito ay mina sa Israel. Ang marangyang French salt mula sa Guerande ay inilarawan ng mga eksperto bilang "mahimulmol at bahagyang mamasa-masa."

Ang mga gourmet ay nakikilala ang produkto sa pamamagitan ng kulay, lugar ng pagkuha, pangalan.

Ang Fleur de Sel ay puti ng niyebe, napakarupok, kahawig ng isang bulaklak at madaling nguyain. Ito ay pinahahalagahan para sa natatanging lasa at kakayahang palamutihan ang mga pinggan na may espesyal na kapitaganan.Sa pagluluto, ang isang halo na may mga additives ay kadalasang ginagamit - na may mga pinatuyong sibuyas, kintsay, karot, rosemary, thyme, at seaweed.

Bakit ganyan ang tawag sa table salt?

Ang kasaysayan ng asin ay ilang libong taon ang haba. Dumaan siya sa isang mahirap na paglalakbay hanggang sa siya ay naging isang lutuin, na magagamit ng lahat. Noong una, tanging mga pharaoh, hari, hari at iba pang maharlika ang may access sa produkto. Sa loob ng maraming siglo ito ay pinahahalagahan na kasing taas ng ginto. Ang mga digmaan ay nakipaglaban sa mga teritoryo kung saan matatagpuan ang mga sapin ng asin. Malaking buwis ang ipinataw sa produkto, at tribute ang ibinayad sa kanila.

Ang asin na nasa mesa ng lahat ngayon ay rock salt. Ito ay isang natural na kristal na mineral na nabuo sa crust ng lupa sa panahon ng pagkatuyo ng mga sinaunang dagat.

Bago tumama ang isang produkto sa mga istante ng tindahan, dumaan ito sa maraming yugto ng paglilinis. Ang kulay abong "mga bato" ay unang natunaw sa tubig upang alisin ang mga dumi. Ang solusyon ay sinala, dinadalisay gamit ang mga reagents, at ang output ay halos purong sodium chloride. Sa dulo, ang solusyon ay pinakuluan (evaporated), at ang nagresultang asin ay tuyo. Kaya ang pangalan ay "pagluluto".

Tanong sagot

Alin ang mas malusog?

Sa halagang hanggang 5 g bawat araw, ang asin ay kapaki-pakinabang para sa katawan ng tao - pinipigilan nito ang pag-aalis ng tubig, nagpapabuti ng panunaw ng pagkain, nagtataguyod ng normal na paggana ng kalamnan at ang paghahatid ng mga impulses ng nerve. Hindi mahalaga kung saan ito mina, sa dagat o sa lupa. Ang mga marine varieties ay kadalasang naglalaman ng mga complex ng micro- at macroelements. Gayunpaman, ang produkto mismo ay hindi maaaring ituring na isang kumpletong mapagkukunan ng mga sustansya. Sa ilang lawak lamang, ang mga sea salt, at ilang uri ng rock salt (halimbawa, Himalayan) ay mas malusog kaysa sa mga regular na table salt.

Paano naiiba ang sea salt sa iodized salt?

Ito ay kilala na ang sea salt ay naglalaman ng yodo compounds. Ngunit sa panahon ng proseso ng pagsingaw halos ganap silang mawala. Ang 1 g ay naglalaman lamang ng 1 mcg ng yodo, habang ang isang iodized na produkto ay naglalaman ng mga 40 mcg. Ang mga iodized na varieties ay makinis na giniling, na maginhawa para sa paggamit sa mga yari na pinggan. Hindi katanggap-tanggap na gumamit ng pampalasa na pinayaman ng yodo para sa paghahanda ng mga maiinit na pinggan - ang lahat ng mga benepisyo ay nawawala at ang lasa ay lumala.

Sa konklusyon, ang labis na pagkonsumo ng maalat na panimpla ay nakakapinsala sa kalusugan, hindi mahalaga kung ito ay nakuha mula sa kailaliman ng dagat o pinakuluan mula sa isang maalat na pagbuo ng bato. Mahalagang gamitin nang tama ang produkto para sa mga layunin kung saan ito nilayon. Ang magaspang na table salt ay pinakaangkop para sa pagbuburo at pag-aatsara, ang katamtamang paggiling ay pinakamainam para sa pagluluto, ang pinong paggiling na asin ay maaaring gamitin upang asin ang tapos na ulam. Ang mga sea bath salt ay kapaki-pakinabang para sa pagligo, at ang mga food grade salt ay maaaring gamitin upang pagyamanin ang mga salad, baked goods, at meryenda.